حالا که رفتم و گشتم

حالا که رفتم و گشتم

وقتی از تو دل بریدم

جز خودت چیزی ندیدم

پی هر کسی که رفتم

آخرش به تو رسیدم

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

انگار آسمون نمی خواس

ببینه ماها رو با هم

یادته لحظه ی آخر

زیر اون بارون نم نم

گل سرختو گرفتی

دادی دستم گل مریم

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

دس من نبود نه از تو

بلکه از خودم گذشتم

با یه خورجین پر غربت

پی سرپناه می گشتم

همه چیم ولی تو بودی

جنگلم کوهم و دشتم

عشقتو خواستم بذارم

لای خاطرات دفتر

اما یاد تو نمی گذاشت

میومد دوباره از سر

توی یک غروب جمعه

اصل مطلبو نوشتم

پی هیچ کس نمی گردم

چون تویی اول و آخر

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

دریاها هنوز کبودن

بعضیا هنوز حسودن

هم واسه تو می نویسم

هم اونایی که نبودن

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

اسمتو ، عشقتو رفته

تو رگ و تو خون و ریشه

یادته خواستی بمونم

ناله کردم که نمی شه

حالا عمریه اسیرم

توی دام زرد غربت

اما اسمشه که نیستی

با منی همش همیشه

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

من که تقصیری نداشتم

تلخه قانون جدایی

من و تو سرش نمی شه

می زنه چه تیشه هایی

من که چشمام توی غربت

هنوزم پیت می گرده

ولی حق داری بگی که

اینا حرفه ، بی وفایی

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

جرم ما چی بود عزیزم

که ما رو قربونی کردن

خودشون رهان و آزاد

ماها رو زندونی کردن

دل سنگشون نمی خواس

عاشق همدیگه باشیم

تو رو اونجا ، منو اینجا

ساکن بیرونی کردن

حالا که رفتم و گشتم

می بینم تکی تو دنیا

نمی شه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رؤیا

زمزمه ای پای گهواره

زمزمه ای پای گهواره

لالالا دونه های سرخ گیلاس

چه چشمایی داری تو رنگ الماس

لالالا عاشقونه زیر بارون

به یاد زلفای بی تاب مجنون

لالالا عاشقای خیس گریه

دروغی خنده و راستی گلایه

لالالا عاشقی از بی حواسی

جای مهر و محبت و ناسپاسی

لالالا رفتنای تا همیشه

تموم شد قصه ی فرهاد و تیشه

لالالا قصه ی درد کلاغه

که عمرش رو گذاشت پای علاقه

لالالا قایق و دریا و پارو

یه تخت راحت از چوبای گردو

لالالا فال قهوه توی فنجون

همش می پرسم از برگشتن اون

لالالا خوابای آروم و رنگی

کنار بوته های توت فرنگی

لالالا رؤیاهای پرتقالی

هزار تا آرزو اما خیالی

لالالا با تو بودن تا قیامت

نگو نه خوندم از چشمات ندامت

لالالا خواب من آشفته تر شد

تو رفتی و دل من در به در شد

لالالا خواب بدون تو حرومه

دیگه کار من و قلبم تمومه

دم آخر نوشتم به لالایی

شاید پیغام بدی این بار کجایی

لالالا بی وفا چشماتو تر کرد

یه بار موند و هزار بارم سفر کرد

لالالا موقع رفتن به من گفت

واسه برگشتنش کلی خبر کرد

لالالا خوش باشی رؤیای نازم

دیگه نیستم واست شعری بسازم

فدای اون چشمای بی وفات شم

دیگه رفتم که راس راسی فدات شم

لالالا شمع و شمعدون و شکایت

می میرم واست تا بی نهایت

بازم نامه

بازم نامه

بهونم ، چند تا سلام کنم جوابمو می دی ؟

ببینم یواشکی احوال ما رو پرسیدی ؟

نامه رو وقتی نوشتم خودمم می لرزیدم

فدای چشات ، تو که از خط من نلرزیدی

بیقراری مث موهات تو دلم موج می زنه

می دونم تو اینو از لرزش حرفا فهمیدی

وسط نامه ببخش بد جوری بغضم ترکید

نازنینم تو که از صدای اون نترسیدی

من فدای رگه های ناز چشم روشنت

چیه باز به لحن این دیوونگی ها خندیدی

حق داری بخندی و راستی دستت درد نکنه

سر زدی به یه دیوونه ی غریب تبعیدی

راستی اون شب یادته کاشکه واست مرده بودم

من می خواستم بمیرم پیش چشات ، خودت دیدی ؟

چیه باز که با غضب داری نگاهم می کنی

این دفه درباره ی من چه چیزایی شنیدی

جوابی که داده بودم ، به خودم ، دیشب رسید

دوست ندارم بدونن جواب به نامه م نمی دی

تو رو جون آسمون به غیرتت بر نخوره

نکنه اینجا به بعد و نخونی ، چون رنجیدی

رنگ خونه چشام از بس که تو رو ندیدمت

مث تصویر غروب تو اوج برف و سفیدی

یه روزایی دیدنت چاره ای داشت ، دعا می خواس

حالا نه دعا واسم فایده داره ، نه امیدی

خورشید اونجاها حتما دیگه روزم می خوابه

آخه تو به جای اون هم روز و هم شب تابیدی

ببینم تعارف و یه دیقه گذاریم کنار

اونجا چند تا دل بیچاره رو بردی ، دزیدی ؟

آره بد سوالی بود تو اینو نشنیده بگیر

مث نمره ی تک کارنامه ی یه تجدیدی

تو که می دونی دلم گذشته کارش از اینا

حتی بشنو اگه تو به یکی شون رسیدی

می میره ، اما واسه خوشیت دها ها می خونه

راس بگو این جور دیوونه ای تو عمرت تو دیدی ؟

بگذریم خلی نوشتم ، زحمتت نبود بخون

معذرت می خوام که فرضا تو بهم جواب می دی

ماهی که با این که اسفنده ، ولی دود نمی شه

همیشه معروفه به ماه عزیز خورشیدی

از خودت مواظبت کن هر جوری که دوس داری

مجنونت ، یا دوونت ، هر لقبی پسندیدی

وقتی که عاشقم شدی

وقتی که عاشقم شدی

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود

تو آسمون آرزوت هزارتا بادبادک بود

تنگ بلوری دلت درست مث دل من

کلی لبش پریده بود همش پر ترک بود

وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی

توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود

چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم

که رو گل آدوممون قایق شاپرک بود ؟

تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید

راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود

دیگه نه از تو خبی بود ، نه از آرزوهات

قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود

یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و

اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود

تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی

عاشقیمون یه بازی شاید ، یه الک دولک بود

نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی

کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود

قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت

کسی که رو زخمای قلب من مث نمک بود